Hoopvol sleutelen

Een dozijn wensen voor 2026

OM TE BEGINNEN verdienen we allemaal hartelijke felicitaties voor het overleven van 2025. Het was op zoveel niveaus gek, nietwaar? Gek weer, gekke wereldgebeurtenissen, gekke politici, gekke overheidsaannemers. Het jaar was een geschenk dat ons een verscheidenheid aan verrassingen bleef geven — van blijde tot hartverscheurende.

Nu we klaar zijn om het gordijn voor het jaar te sluiten, is het tijd voor onze gebruikelijke voornemens voor het volgende — een 2026 dat nog ongerept en onbevlekt is. Kijk of een (of alle) van deze ook op jouw auto/mobiliteits-wensenlijst staat.

1. Een betere EDSA. We vreesden allemaal de oorspronkelijk geplande massale (hoewel broodnodige) rehabilitatie van de belangrijkste verkeersader van het land, de Epifanio de los Santos Avenue (EDSA) vorig jaar — een die ons in spanning hield vanwege de implicaties voor ons dagelijks woon-werkverkeer, en dat voor twee jaar. Welnu, de overheid heeft ons een soort compromis gegeven om het ongemak en de overlast te minimaliseren terwijl cruciale doelen worden afgevinkt. Zoals gerapporteerd door onze zusterpublicatie The Philippine STAR (via Ghio Ong en Rainier Allan Ronda), zei minister Vince Dizon van het Department of Public Works and Highways (DPWH) dat, samen met een budgetvermindering van P17 miljard naar P6 miljard, het repareren van EDSA in twee fasen van elk vier maanden zal worden uitgevoerd. De eerste — van Roxas Boulevard tot Orense Street in Makati — begon op kerstavond (om 23.00 uur, om precies te zijn) en zou klaar moeten zijn in "april of mei volgend jaar." Laten we hopen dat wanneer alles klaar is, we niet hoeven te strijden met onverwachte, gapende kuilen na tyfoons of seizoensregens. Tot eer van het DPWH-hoofd erkende hij dat mensen boos worden over eindeloze herblokkeermaatregelen (d.w.z. een eindeloze inkomstenstroom?), dus hij kent de waarde van een eenmalige, grote inspanning.

2. Vriendelijkere automobilisten. Hoeveel van ons zijn viraal gegaan in 2025 — en om de slechtste redenen? We hebben gezien hoe chauffeurs het op de weg uitvochten — hun vuisten of geïmproviseerde wapens zaken lieten regelen die door nuchter, kalm overleg hadden kunnen worden gedaan. Mogen de onverwachte geschenken die we hierna ontvangen aangename zijn, geen sommatie van het Land Transportation Office (LTO), een schorsing van ons rijbewijs, of erger.

3. Voetgangersvriendelijke ontwikkelingen. Soms kan, in een gekke haast om verkeersaders te openen, lantaarn- of elektriciteitspalen te plaatsen, of zelfs drainage te repareren, het eindresultaat een verwoeste, nauwelijks herkenbare stoep zijn. Mensen zeggen graag dat wegen voor auto's zijn en stoepen voor mensen. Wat moet een voetganger doen wanneer er helemaal geen stoepen zijn, of wanneer ze twijfelachtig en 's nachts onverlicht zijn? Forenzen moeten dagelijks al met dergelijke moeilijkheden omgaan. Het zou niet te veel gevraagd zijn om de metro voetgangersvriendelijker te maken, toch? Terwijl we ermee bezig zijn, moet het bestraffen van automobilisten (inclusief fietsers) die geen respect hebben voor zebrastrepen, fietspaden en stoepen de orde van de dag zijn als onze dagelijkse ervaring op de weg moet verbeteren.

4. Wegen zijn niet voor het venten van groenten. Natuurlijk werkt het beide kanten op. We vragen ons af waarom de congestie zo erg wordt tijdens het vakantieseizoen, alleen om vervolgens verkopers de straten te zien innemen. Het is geen misdaad om de kost te verdienen, maar er is een plaats voor alles. Dit is gewoon fout en gevaarlijk.

5. Meer openbare laadpunten. Terwijl het aantal batterij-elektrische voertuig (BEV) modellen van een aantal merken toeneemt, blijft een aanhoudend pijnpunt een inadequate openbare laadinfrastructuur. Hoewel het toegenomen bereik van nieuwere voertuigen helpt om de zorg over het opraken van lading onderweg weg te nemen, kan een betekenisvolle en beslissende verschuiving naar elektrisch niet plaatsvinden met grote hiaten in het nationale laadnetwerk. De cijfers zijn er zeker wel. Als je de laatste tijd in het winkelcentrum bent geweest, heb je gezien hoe EV-laadplaatsen meestal bezet zijn — soms irritant door voertuigen die al volledig opgeladen zijn maar gemakshalve door hun eigenaren zijn achtergelaten.

6. Veiliger openbaar vervoer. We kijken naar jullie, bus-, jeepney- en vrachtwagenchauffeurs en -exploitanten. De overvloed aan "ongevallen" veroorzaakt door "remfalen" is verbijsterend, en laat eerlijk gezegd de rest van ons vrezen voor ons leven wanneer we dicht bij een van deze voertuigtypes op de weg komen. Hoewel we de inspanningen van overheidsinstanties om deze wrakken en "rijdende doodskisten" aan te pakken waarderen, is er simpelweg niet genoeg mankracht. We hebben nodig dat de belanghebbenden en spelers in de sector opstaan — om simpelweg genoeg om te geven en te beseffen dat levens in hun zorg worden toevertrouwd telkens wanneer ze passagiers opnemen en de weg opgaan.

7. Berijder pas op, wees alert. Over bang zijn gesproken, ik maak me oprecht zorgen om motorrijders daar. Ik weet niet of het George Gerbner's Mean World Syndrome (gerelateerd aan zijn Cultivation Theory) is dat zijn lelijke kop opsteekt. Voor degenen die onbekend zijn, stelt de oude theorie dat "zware consumenten" van media, met name gewelddadige afbeeldingen (of zelfs gruwelijke verslaggeving van ongevallen), kunnen leiden tot percepties van "toegenomen angst, wantrouwen en bezorgdheid." Maar kun je me dat kwalijk nemen? Het is tegenwoordig heel gewoon in het nieuws om te horen dat rijders verminkt raken onder bussen en andere voertuigen. Het maakt niet uit wie er schuld aan heeft; het rechtvaardigt niet dat levens abrupt op de weg worden beëindigd. Dus wees alsjeblieft voorzichtig daarbuitten. Een overvloed aan voorzichtigheid is oneindig verkieslijker dan snelheden en roekeloos zijn alleen om sneller op je bestemming te komen. Er in één stuk aankomen is het enige acceptabele doel.

8. Beter openbaar vervoer. Veilig is één ding; comfortabel zijn is een ander. Hoeveel van ons voelen zich moe na het rijden met de MRT, LRT, bus of jeepney? Hoeveel van ons genieten ervan om als sardientjes verpakt te zitten? Ik weet dat het in andere landen ook druk kan worden, maar ons openbaar vervoer brengt congestie naar een heel ander niveau. Het is op dit punt als het slaan van een dood paard, maar kun je je voorstellen hoe veel beter we er nu aan toe zouden zijn als die miljarden aan gestolen overheidsfondsen waren geïnvesteerd in de verbetering van de transportsector? We zouden, om de beruchte Sarah Discaya te citeren, "blij, blij, ja" zijn.

9. Service en slimme handhaving. Mensen hebben gezegd dat het gemakkelijk is om te weten wanneer er verkeershandhavers bij een kruispunt zijn, omdat de congestie jammerlijk erger wordt. Die schijnbaar spottende opmerking bevat eigenlijk een kern van waarheid. Wanneer sommige handhavers verkeerslichten "kapen" of overschrijven, verprutst het soms het verkeer meer. En je krijgt woedende mensen die op hun claxon drukken omdat ze het groene licht zien maar niet mogen gaan. Begrijp me niet verkeerd. Verkeershandhavers krijgen niet genoeg erkenning voor het riskeren van leven, longen en ledematen om dingen in beweging en in orde te houden. Maar ik zweer het, we moeten ze trainen om niet alleen overtreders te spotten, maar om een beter begrip te hebben van hoe het verkeer stroomt en hoe zij het kunnen maken of breken.

10. EDSA Busway-naleving — echt waar. Wat is er gebeurd met de heiligheid van de EDSA busway of carrousel? Als we de regels volgen, is het primair voor door het Land Transportation Franchising and Regulatory Board geautoriseerde stadsbussen. Er zijn uitzonderingen voor ambulances, brandweerwagens, PNP, en alleen de hoogste regeringsfunctionarissen (de president, vicepresident, Senaatsvoorzitter, Kamervoorzitter en Chief Justice) en hun konvooien. Andere uitzonderingen omvatten servicevoertuigen voor de busway. Maar echt, we hebben zo'n misbruik van de rijstrook gezien dat het belachelijk begint te worden. Een gedachte: De opnieuw ingevoerde contactloze aanhouding moet deze overtreders aanpakken — en ze beroemd maken.

11. Nieuw leven blazen in de Mabuhay-rijstroken. Mabuhay-rijstroken, bedoeld als minder verstopte opties voor automobilisten, kunnen niet werken als de gemeenschappen die erlangs wonen niet meewerken door voertuigen te parkeren, voedsel of artikelen op de weg te venten, of nonchalant de lengte van de straat over te steken.

12. Eenvoudige beleefdheden. Laten we automobilisten weer geweldig maken. Leer in de rij te staan en niet roekeloos voor te dringen (ik kijk naar jullie, gewoonteovertreder op EDSA die de zuidelijke Shaw-onderdoorgang ingaan). Ook betekent het groen worden van het verkeerslicht niet dat je luid moet toeteren om dingen te laten bewegen. En leer alsjeblieft je richtingaanwijzers te gebruiken, mensen. Ze zijn er om een reden.

Voor een groter effect ga ik nu naar "Please, Please, Please, Let Me Get What I Want" van The Smiths luisteren. Heb een gezegend Nieuwjaar, en veel succes aan ons allemaal!